In de loop van 2019 en 2020 kwam Renske een aantal keren naar mij toe dat ze steeds banger werd voor paarden. Vreemd, want ze was altijd dol op paarden geweest.
Waar het vandaan kwam daar kregen we de vinger niet opgelegd. In maart 2020 had ze er zoveel last van, dat ze er actief iets aan wilde doen.
Hierop is ze naar een therapeute en paardencoach gegaan. Uit deze sessie kwam al snel naar voren dat onder haar angst voor paarden, een angst voor verlies en dood lag. De sessie hielp haar om de angst voor paarden en de onderliggende angst uit elkaar te halen. Daarmee was haar angst voor paarden meteen opgelost!
De onderliggende angst lag hiermee wel aan de oppervlakte, maar die was hiermee nog niet weg. Hoewel ze pas 13 was op dat moment, was ze realistisch genoeg om te snappen dat ze verlies niet uit de weg kon gaan. Opa was al op leeftijd, die zou een keer gaan wegvallen en ze begreep ook dat wij als ouders waarschijnlijk ook eerder zouden overlijden dan zij.